Кафляныя печы з’яўляюцца самым старадаўнім спосабам абагравання жылля. Традыцыя пячнога ацяплення налічвае каля 600 гадоў.
Цеплавое выпраменьванне, уласцівае кафлі, найбольш сумяшчальнае з цеплавымі хвалямі чалавечага цела. Такое цяпло карыснае і камфортнае для людзей. Кафляное абліцоўванне вытрымлівае моцныя тэмпературныя нагрузкі. Тэмпература ў топачнай частцы печы можа перавышаць 1000° С, аднак яе паверхня не награваецца вышэй за 51° С.
Кафляная печ астывае павольна. Добра напаленая печ яшчэ суткі застаецца цёплай, а само цяпло па характарыстыках падобна да сонечнага.
Кафляная печ даўгавечная, стварае асаблівую атмасферу ў інтэр’еры памяшкання.
Эстэтычныя вартасці кафлі заключаюцца не толькі ў колеравай разнастайнасці і прывабным глянцавым бляску, але і ў тым, што керамічныя вырабы для аздаблення печаў індывідуальныя як ніякі іншы від пячнога абліцоўвання.
Выраб кафлі – справа складаная і працаёмкая. Нават сёння каля 70% усяго гэтага працэсу – ручная работа. Сакрэты рамяства перадаюцца майстрамі з пакалення ў пакаленне. У кожнай мясцовасці – уласныя рэцэпты і тэхналагічныя асаблівасці. Таму кафля з розных месцаў адрозніваецца і па ўласцівасцях.
Печка, якую наведвальнікі бачаць у Музеі Максіма Багдановіча, была перанесена з дома №7 па вул.Акадэмічнай. Паэтэса Данута Бічэль, якая стала аўтарам першай экспазіцыі музея, піша ў кнізе ўспамінаў «Хадзі на мой голас» (2008, с. 45): «Калі амаль усё ўжо было зроблена, мы правялі аперацыю «печка», у якой удзельнічала шмат людзей. Печкі з кафлі ў мінулым упрыгожвалі пакоі нашага дома, але іх разабралі. Цяпер трэба было паставіць хоць муляж… Дазвол на разборку печкі з прыгожым каптуром у доме каля пратэстанцкага касцёла мы атрымалі… яна стаяла не ў кватэры, а ў сенцах… Печка была з кафлі, якую выраблялі ў Гародні…». Вышыня печкі – 241 см, а яе карніз упрыгожаны рэльефнай выявай.
