Здаўна ў народзе існуе павер’е, што мухі ў доме прыносяць багацце. Самі па сабе мухі любяць ласавацца рэшткамі ежы, і калі ў доме ёсць такія, значыць, яго гаспадар – багаты чалавек.
Сёння мы ведаем, што гэтыя дакучлівыя насякомыя могуць быть разносчыкамі небяспечных захворванняў, акрамя таго, яны выклікаюць раздражненне. Гэта значыць, што рана ці позна прыходзіць час шукаць спосабы, як пазбавіцца ад мух. У распараджэнні сучаснага чалавека для гэтага ёсць цэлы арсенал сродкаў: ад ультрагукавых адпужвальнікаў і святлодыёдных лямп для пасіўных “паляўнічых” на мух да электронных мухабоек для аматараў актыўнага адпачынку. Прыхільнікі вінтажу могуць выкарыстоўваць скручаную трубкай газету, а больш гуманныя знаўцы раслін ведаюць, што мух даволі эфектыўна адпужвае пах лаванды, свежага базіліку або бэзу.
А як змагаліся з мухамі раней?
На расійскіх шкляных заводах яшчэ ў XVII ст. выраблялі мухалоўкі – шарападобныя колбы з кароткім вузкім рыльцам з лейкападобнай адтулінай на дне. У паглыбленне вакол адтуліны яго налівалі сіроп, квас, мыльную ваду, раствор попелу альбо любую іншую прынаду, якая прываблівала мух. Рыльца шчыльна зачынялі коркам. Заляцеўшы на пах прынады праз ніжнюю адтуліну і паласаваўшыся, мухі ляцелі да святла, у найбольш асветленыя месцы – сценкі мухаловак. Не выпадкова яны вырабляліся з празрыстага шкла. А далей усё проста. Не трымаючыся на шкле, насякомыя падалі на дно, дзе іх «сустракаў» раствор, у якім яны хутка гінулі.
У Музеі Максіма Багдановіча захоўваецца шкляная мухалоўка на трох ножках 1920-1930-х гадоў вытворчасці таварыства Ю.Столе, вядомага як гута «Нёман» (сучасны шклозавод «Нёман» у г.Бярозаўка). У свой час на заводзе была наладжана вытворчасць лямпавага і аптэкарскага шкла, ізалятараў для чыгунак, пошты і тэлеграфа і іншых шкляных вырабаў.