Гісторыкі, якія вывучаюць мэблевуя вытворчасць, лічаць, што камода – гэта куфар, які трохі «падрос» і набыў ножкі. Паводле афіцыйнай версіі «камода» нарадзілася ў Францыі і азначае гэтае слова «зручны». Аднак на права называцца радзімай камоды прэтэндуюць яшчэ дзве краіны - Англія і Італія. Тым не менш, падобная мэбля - нешта сярэдняе паміж куфэркам і столікам - для захоўвання розных рэчаў і хатняй маёмасьці мелася яшчэ ў старажытным Егіпце і антычнай Грэцыі
З цягам часу форма камоды змянялася, бакавыя сценкі і фасад сталі пакрывацца разьбой, роспісам і інкрустацыяй. Куфар-камода стаў сапраўдным упрыгожаннем арыстакратычнага інтэр'еру. Датай нараджэння камоды ў Францыі можна лічыць першую палову XVII стагоддзя - гады праўлення Людовіка XIV. Згодна пануючаму ў той час стылю барока, пераважаў мудрагелісты раслінны арнамент, а камода нагадвала пузатага напышлівага вяльможу.
Сапраўднага росквіту вытворчасць камодаў дасягнула ў пачатку XVIII стагоддзя, калі, дзякуючы развіццю тэхналогіі, вытворчасць мэблі спрасцілася. Было спрошчана і яе ўпрыгожанне, а сама мэбля стаца лягчэй, трывалей і прывабней.
Камоды XIX стагоддзя больш не дэкаравалі дарагімі матэрыяламі, яны выконвалі ўтылітарныя функцыі, вырабляліся з недарагіх парод дрэва, а іх вытворчасць была пастаўлена на паток. Адзіным упрыгожаннем гэтай мэблі з'яўлялася фурнітура, апраўленне кутоў і сама фактура і малюнак драўніны, які праступаў пад мэблевым лакам.
Камода, прадстаўленая ў Музеі Максіма Багдановіча, адносіцца да пачатку ХХ стагоддзя. Камода трымаецца на фігурных ножках, фасад аздоблены рэльефнай разьбой. Задняя сценка камоды ўпрыгожана батыкам авальнай формы з выявай васількоў і рамонкаў. У камодзе можна было захоўваць рэчы, якія павінны быць заўсёды пад рукой: вопратку, сталовую і пасцельную бялізну.
